Schrijf je Rouw

Leven bestaat uit liefhebben en loslaten. Rouw en verlies zijn dus onlosmakelijk met het leven verbonden. We weten inmiddels dat iedereen rouw op zijn of haar eigen manier ervaart. Hoe jij jouw rouw ervaart, is afhankelijk van heel wat factoren. Rouw is een unieke vingerafdruk van verdriet, zoals Manu Keirse dat zo mooi noemt. En toch... Toch zien we nog vaak dat je verdriet langs de meetlat wordt gelegd. Alsof het mogelijk is om leed objectief te meten. Daarom de hoogste tijd voor een blog over de leedlat! 

Waarom aan de slag met schrijven bij rouw? Wat zijn de voordelen? Wat is de kracht van het neerschrijven van je emoties op papier? Dankzij rouw kom je ongewild in een achtbaan van gevoelens terecht. Hoewel het soms verleidelijk is om je emoties te negeren of te onderdrukken, is het toch van belang om al die gevoelens te erkennen en ruimte te geven. Een effectieve manier om dit te doen is door te schrijven. In deze blog verkennen we dan ook vier mooie voordelen van het schrijven over je emoties.

Luister jij weleens een podcast of luisterboek? Zelf ben ik bij vlagen een actief luisteraar, vooral tijdens de dagelijkse wandeling met de hond. Hoewel ik met plezier in stilte wandel, vind ik het ook fijn om juist tijdens die wandeling nieuwe dingen te ontdekken. Vandaag was dat een luisterboek waarin het gedachtegoed van verschillende filosofen kort uiteengezet werd. En voor je afhaakt: daar hoorde ik iets wat onwijs interessant is voor ieders leven. Ook voor dat van jou. Of je nu een dierbare verloren bent, je weg zoekt na een scheiding, te dealen hebt met ongewenste kinderloosheid, frustraties kent vanuit het opvoeden, vanuit het niet begrepen worden door de wereld om je heen, of… vul maar in. Ik neem je even mee op reis.

Gisteravond keek ik vol interesse naar de uitzending van Argos Medialogica. Ze besteedden aandacht aan de beeldvorming rond het syndroom van Down. Mocht je het niet weten: in de zwangerschap van Aimée* bleek zij op de echo een verdikte nekplooi te hebben en het nodige vocht vast te houden. Het kon van alles zijn, van een “onschuldige cyste” tot “met het leven onverenigbaar” kregen we te horen. Nader onderzoek wees uit dat er sprake was van het syndroom van Down.

"De meeste mensen luisteren niet met de intentie om te luisteren, maar met de intentie om te antwoorden. Luister met de bedoeling om te begrijpen, niet met de bedoeling om te antwoorden." Deze woorden van Stephen Covey hangen al sinds jaar en dag bij ons thuis in het kleinste kamertje. De ideale plek om deze woorden door te laten dringen, zeker wanneer je zojuist vanuit een gesprek in de stilte op de wc bent beland. Het geeft je direct een goed reflectiemoment: luister je nu om je eigen standpunt te maken, om je eigen verhaal te vertellen, jouw ideeën of ervaringen direct op te lepelen in reactie op die ander? Of luister je echt om die ander te begrijpen?

Zondag 2 april 2023. Ik duw de deur van de hotelsuite open en de grijns die op mijn gezicht verschijnt, blijft daar voorlopig wel even. Zonlicht valt door de hoge ramen de kamer binnen. Alles hierbinnen ademt rust. Ruimte. Licht. De komende uren breng ik hier door. In mijn eentje. In de stilte. Wat een walhalla. Ik trek een schrijfblok en een pen uit mijn rugtas en gooi het vast op tafel. Al dagen borrelt het. Er is zó onwijs veel gebeurd in de afgelopen jaren, en nog veel méér in de afgelopen maanden, dat ik weet wat er gaat gebeuren als ik tot stilstand komt. Juist hier, alleen, in de stilte. Ken je dat? Ik weet wat ik te doen heb. Schrijven. Het moet eruit. Alles wat borrelt, alles wat bruist, alles wat onrust creëert daar diep vanbinnen. Ik heb contact te maken met alles wat onder de oppervlakte speelt. Verdriet, frustratie, boosheid, angst. Het wil gezien worden. Ik weet het. Ik leer het jou. En dit keer heb ik het zelf weer eens te doen.